Δεν έχω επισκεφθεί ποτέ
ούτε ένα μνήμα
και έχω χτισμένα αρκετά
ο Άδης είναι πια το πατρικό μου
μα φτάνει, θαρρώ, η ώρα
στο οστεοφυλάκιο της Νίκαιας
να κατέβω
κι απ’ ολονών
-φίλου, θείου, θείας, γιαγιάς, μάνας, πατέρα-
στου παππού μου τη λάρνακα
να σταθώ
και να ρωτήσω
που βρήκες ψυχή στον
πόλεμο
άνθρωπο
να σκοτώσεις;
Τρέμω μη μου χρειαστεί η γνώση.
Και την απάντηση έχουν πια μόνο
οι πεθαμένοι.
ΓΚΑΖΕΣ - τα γυαλένια μας 